Rury do systemu rur wodnych

Wybieramy materiał – stal, miedź, żeliwo, metal-plastik lub polietylen sieciowany? Aby dokonać właściwego wyboru, rozważ zalety i wady każdego materiału.

System wodociągowy jest połączony rurami na całej długości, dlatego przy ich wyborze należy zachować dużą ostrożność.

Rury stalowe ocynkowane

Rury stalowe – wystarczająca wytrzymałość przy niewielkiej grubości, co czyni je znacznie lżejszymi od żeliwnych. Można je zginać, ale tylko przy pomocy specjalnych narzędzi ( giętarki do rur i palnika ) co bardzo utrudnia montaż orurowania.

Fot. Rura stalowa Sanha NiroTherm.

Rozwiązanie konwencjonalne. Stalowe rury wodne znajdują się w wielu domach zbudowanych 15 lat temu lub więcej. Rury wykonane są ze stali wysokowęglowej, pokryte wewnątrz i na zewnątrz cynkiem w celu ochrony przed korozją.

Podlega korozji w miejscach połączeń. To jest ich główna wada. Ochronna powłoka cynkowa odparowuje podczas spawania i stal zaczyna mieć kontakt z wodą. To samo dotyczy połączeń gwintowych: nałożenie gwintu powoduje również uszkodzenie powłoki cynkowej.

ma okres użytkowania krótszy niż 20 lat. Korozja prowadzi do przecieków na złączach, woda nabiera metalicznego smaku.

Cena nie jest wysoka i zależy od średnicy. Na przykład, rura o średnicy wewnętrznej 25 mm będzie kosztować nie więcej niż 200 Zlotykhli za metr.

Miedź Posiada jeden z najwyższych współczynników przewodności cieplnej wśród metali. Oznacza to, że gdy woda przepływa przez rury, aktywnie wymienia ciepło z otoczeniem: zimna woda jest ogrzewana, a ciepła chłodzona. Aby zminimalizować te procesy, należy zastosować izolację termiczną.

Na zdjęciu: rury miedziane TALOS firmy Halcor.

Rury miedziane

Bez wad rur stalowych. Miedziane rury wodociągowe są lżejsze od stalowych, a zwłaszcza żeliwnych, są wystarczająco elastyczne, nie reagują chemicznie z wodą i zawartymi w niej zanieczyszczeniami, praktycznie nie korodują. Wewnętrzne ścianki rur miedzianych nie gromadzą zanieczyszczeń.

Koszt jest wyższy niż w przypadku rur stalowych. Jeden metr rury miedzianej 22 mm będzie kosztował około 500-550 Zlotykhli.

Żywotność sięga 150-200 lat. Tak przynajmniej twierdzą producenci. W praktyce jednak liczby te nie zostały jeszcze potwierdzone, ponieważ miedziane rury wodociągowe dopiero niedawno weszły do użytku w swojej nowoczesnej formie.

Rury żeliwne obecnie NIE są praktyczne dla instalacji wody użytkowej. Powodem jest to, że żeliwo jest bardzo ciężkim i jednocześnie kruchym materiałem. Nie można go zginać, a ponadto nie można usunąć chropowatości na wewnętrznej stronie rury.

Rury żeliwne z Saint Gobain.

Rury żeliwne

«Epoka kamienia". Rury żeliwne pochodzą z XV wieku i już dawno przestały być konkurencyjne.

Wytrzymały, ale ma tendencję do szybkiego zapychania się. Rury wykonane z żeliwa mają najwyższą odporność hydrauliczną. Minusem jest to, że brud ma tendencję do bardzo szybkiego zbierania się na wewnętrznych ścianach.

Trwałość jest krótka. W zależności od warunków eksploatacji może wynosić od 10-15 do 25-30 lat.

tworzywa sztuczne ( polimer ) rury

Nowoczesne rozwiązanie. Rury z tworzywa sztucznego do instalacji wodociągowej Wprowadzony na rynek krajowy w latach 90.

Oto kilka skrótów:

• PVC — Rury PCV. Pojawił się, zanim ktokolwiek inny.
• HDPE i LDPE — PE, polietylen nisko i wysokociśnieniowy.
• PP — polipropylen.
• PEX — wykonane z usieciowanego polietylenu. Sieciowanie – to zaawansowany technologicznie proces łączenia łańcuchów cząsteczek w trójwymiarową strukturę sieciową. Rezultatem jest rura, która jest niezwykle wytrzymała, odporna na temperaturę i elastyczna.
• PEX-AL-PEX — Metalowo-plastikowe ( inaczej- )Rury metalpolimerowe są na rynku od około 10 lat. Pomiędzy dwoma warstwami usieciowanego polietylenu znajduje się warstwa folii aluminiowej, która zapewnia jeszcze większą wytrzymałość i elastyczność.

Plastik nie koroduje, łatwo go wygiąć bez użycia specjalnych narzędzi czy technologii i prawie nie reaguje chemicznie z wodą i zawartymi w niej zanieczyszczeniami.

Przyczyny degradacji rur z tworzyw sztucznych może być wiele. Na przykład plastik boi się bezpośrednich promieni UV, powodują one jego rozwarstwienie i deformację. Ponadto wstrząsy hydrodynamiczne w instalacji i inne naprężenia mechaniczne na ścianach rur, obecność agresywnych domieszek w wodzie, powodują szybką degradację rur z tworzyw sztucznych.

Zdjęcie: Kocioł gazowy DeDietrich i rura TECEflex.

Nadaje się tylko wersja do kontaktu z żywnością. Każdy materiał dzieli się na "spożywczy" ( co potwierdza odpowiednie świadectwo ) oraz "nieżywnościowe". Nie należy kupować plastikowych rur wodociągowych wykonanych z materiałów niespożywczych; nie są one przeznaczone do dostarczania wody pitnej.

Zalety: minimalny ciężar, łatwy montaż. Tutaj plastikowe rury wodne są nie do porównania. Dodaj do tego niską cenę, około 2 razy niższą niż w przypadku rur stalowych.

PEX-AL-PEX i PEX stać samodzielnie. Rury z tworzyw sztucznych wykonane z tych materiałów- Zaawansowany technologicznie produkt. Są droższe od zwykłych rur plastikowych ( rura o średnicy 25 mm kosztuje 120-200 Zlotykhli. za metr bieżący w zależności od producenta i marki &#41, ale również hydraulika będzie miała wyższą jakość i niezawodność.

żywotność:

• Rury metalowo-plastikowe PEX-AL-PEX: 30-35 lat. Wtedy folia aluminiowa może zacząć się odklejać od (roboczej ) części konstrukcji. Jest to główna przyczyna nieszczelności.
• Instalacja wodociągowa z polietylenu sieciowanego PEX: ok. Chociaż niektórzy producenci określają żywotność swoich produktów nawet na 50 lat.
• PVC, HDPE, LDPE i PP: 15-20 lat. Po czym zaczynają tracić swoje właściwości użytkowe.