W 2016 roku Francesco Librizzi brał udział w projekcie "ROOMS. Inna filozofia domu", która została zorganizowana w ramach wystawy Salone del Mobile.Milano. Zapytaliśmy go, w którym momencie przestrzeń bez twarzy staje się domem? Jak zmieniło się postrzeganie domu w ciągu ostatnich 5-10 lat? Jaka technologia pojawi się we wnętrzu przyszłości?
Na zdjęciu: Francesco Librizzi, architekt.
O projekcie. Mój projekt D1 opowiada o tym, jak powstał pomysł na dom. Odwiedził mnie w Bejrucie, gdzie poznałem prawdziwą gościnność. Mieszkańcy tego miasta są gotowi otworzyć drzwi swoich domów dla przyjaciół o każdej porze dnia i nocy. W tych domach naczynia są najistotniejszą i najcenniejszą rzeczą Filiżanki i kubki czekające na moment podania gościom napojów. W tych domach widziałem przedmioty gromadzone i przechowywane przez wieki potrafią opowiadać historie tak długie jak historia samego wszechświata. To tam po raz pierwszy pomyślałem o tym, że ludzie przestali wędrować i osiedlili się w miejscach, które ich przyciągały i które nazwali domem.
W tym projekcie architekt zgłębił pojęcie domu.
O domu. W ciągu ostatnich pięciu lat nasz stosunek do domu nieco się zmienił. Teraz, gdy podróżujemy z kraju do kraju, możemy znaleźć gościnę w domach i mieszkaniach należących do innych osób. Granice się zacierają. Poprzez sieci społecznościowe rezerwujemy i uzyskujemy dostęp do każdego domu, który nam się podoba. Zmieniło się podejście do wszystkiego: własności prywatnej i przestrzeni osobistej. My sami również wynajmujemy własne domy wraz z całym naszym dobytkiem, wpuszczamy obcych ludzi do naszych domów, a z kolei wchodzimy w ich życie.
Po raz pierwszy zobaczyłem, jak element architektoniczny – w tym przypadku schody – może wpłynąć na resztę przestrzeni.
O wnętrzu przyszłości. Pomimo tego, że ostatnie filmy pokazują zaawansowane technologicznie wnętrza przyszłości, w prawdziwym życiu wnętrze staje się coraz mniej zaawansowane technologicznie. Nosimy ze sobą całą potrzebną technologię. Podobnie jest z kuchnią: powoli znika z domów, ponieważ coraz więcej z nas jada na mieście. A książki są teraz zdigitalizowane. Chodzi mi o to, że wraz z postępem ludzie są zmuszeni do życia w mniejszych przestrzeniach, pracując z dala od domu.
W tym projekcie udało mi się stworzyć krajobraz wewnątrz domu, który jest przedłużeniem krajobrazu na zewnątrz.
Oznacza to poważną zmianę w antropologicznym składzie naszego społeczeństwa i ma wpływ na nasze wnętrza. W domu wciąż istotne są przestrzenie i urządzenia do pielęgnacji zwierząt domowych, dbania o ciało i zdrowie, przedmioty pielęgnacyjne, które tworzą zbiór naszych prywatnych preferencji.
Badam nieskończoną dostępność przestrzeni tutaj.
Na sukces. W swojej pracy czynię przestrzeń, na której pracuję, osobistą. Lubię mówić, że przestrzeń nie istnieje, ale można ją stworzyć. Rzeczy wokół nas zaczynają coś znaczyć dopiero wtedy, gdy nadamy im znaczenie. Dzieje się tak tylko wtedy, gdy zauważamy to, co nas otacza. Nadanie nazwy i twarzy obiektowi. Wiele z moich projektów ma swoją twarz, które może zobaczyć każdy bez wyjątku. Dlatego też moja praca otrzymała część uznania, miłości i nagród.
Tutaj udało mi się uczynić widoczne niewidzialnym.
Czy Francesco Librizzi w swojej pracy odnosi się do znaczenia domu jako miejsca, gdzie czujemy się bezpieczni oraz gdzie znajdujemy inspirację do rozwoju osobistego i twórczego? Czy skupia się na aspektach architektonicznych, które wpływają na nasze samopoczucie i jakość życia w domu?