Studia w Rosji i za granicą

Słowem "gabinet" potocznie określa się pomieszczenie przeznaczone do studiów, głównie pracy umysłowej. Jest tak zdefiniowany w Słowniku.. Uszakowa ( 1935-1940 ). Słowo "biuro" jest używane w języku Polskam od 1705 roku. I kiedy pojawiły się pierwsze szafki? Przez jakie etapy rozwoju przeszły??

Studium jako mebel. Według jednej z wersji, pojęcie szafy jest pochodzenia arabsko-morawskiego. Nazwa zdobionej skrzyni z pieniędzmi i kosztownościami. W XV wieku wyjechał z Hiszpanii do Anglii, gdzie z komody przekształcił się w mebel będący hybrydą regału, biurka i komody. Szeroko rozpowszechniony w Europie, w Rosji stał się popularny dopiero za czasów Piotra Wielkiego. Z tego powodu rosyjscy cieśle byli nawet wysyłani na szkolenia do Anglii. W Rosji ten typ mebli nazywano "tolba" ( najwyraźniej jest to pochodna angielskiego tall boy: "wysoki chłopiec" ). Znane nam słowo (szafka ) zostało zapożyczone na początku XVIII wieku z języka francuskiego – jest zdrobniałą formą słowa cabine: "kabina, kabina, kabina".

Ewolucja zachodnia. osobne pomieszczenie do ćwiczeń umysłowych, nie nazywane wówczas gabinetem, wywodzi się prawdopodobnie od greckich filozofów i literatów. To im zawdzięczamy wygląd biurka i stołka siedząc za nimi, pisząc ( zamiast jeść ). Jako laboratorium służyły też studia uczonych i alchemików w średniowieczu. Dlatego historycy wiążą pojawienie się specjalnego pomieszczenia do pracy z pierwszymi europejskimi uniwersytetami w XII-XV wieku.

Czytaj także:

• Meble do domowego biura
• Historia gabinetu
• 10 układów szafek

Mniej więcej w tym samym czasie w królewskich zamkach i bogatych domach zaczęły pojawiać się osobne pokoje przeznaczone do homeschoolingu lub nauki akademickiej. Oficjalne pojawienie się nauki datuje się na włoski renesans, kiedy to w pałacach oświeconych włoskich szlachciców pojawiło się tzw. studiollo. Ale "naukowe" składnik nie jest rozpowszechniony. Wtedy też rozpoczął się szał na kolekcjonowanie.

Gablota A932-180 ul. James Place by Schnadig

Przedmioty trzeba było gdzieś i w czymś przechowywać, dlatego do takich pomieszczeń powstały specjalne (meble gabinetowe" ). Do początku XVIII wieku pojawiły się (przezroczyste drzwi ) i tablica do pisania na zawiasach. Ten projekt miał wkrótce posłużyć jako podstawa do stworzenia biura szafka z szufladami i wysuwaną pokrywą, na której można było pisać. Wprowadzono biurka z podwójnymi szufladami, oraz duże regały na książki ze szklanymi drzwiami na górze i pustymi na dole. Od tej pory europejski home office można uznać za w pełni rozwinięte studium. Zmieniał się wystrój wnętrza, formy mebli, ale istota i funkcja pomieszczenia pozostawała taka sama.

Historia Rosji. Gabinet cara Aleksego Michajłowicza w nowym pałacu Terem na moskiewskim Kremlu uważany jest za jeden z najstarszych Polskach gabinetów domowych ( 1635-1636 ). We współczesnym znaczeniu nazwalibyśmy to "domem reprezentacyjnym": w pomieszczeniu tym przyjmowano gości. Bojarzy, kopiując cara, mieli nawet wysokie krzesło we własnych domach i z niego słuchali głośników. Mniej zamożni właściciele, np. kupcy, decydowali się na biuro w największym pomieszczeniu domu: salonie, sypialni, a nawet kuchni. W XVIII wieku, podczas reform Piotra Wielkiego, upowszechniły się biura w stylu zachodnim. Istniał podział funkcjonalny: gabinet dla zbiorów, gabinet-biblioteka, gabinet do przyjmowania gości, gabinet do ukrytej pracy z pieniędzmi i dokumentami. Domowa tradycja nadała pomieszczeniu nazwę w zależności od rodzaju wykończenia: dąb, orzech, orientalny, chiński, marmurowy gabinet. Doganiając szybko Europę, nasi przodkowie nauczyli się naśladować style i importowali "mody" z zagranicy meble. Ale już w pierwszej połowie XIX wieku zmienił się cel badań. Historia Rosji przeszła do fazy majątku, szlachta przeniosła się do wiejskich posiadłości.

Studium staje się centrum zarządzania gospodarką, główne miejsce w nim zajmuje biurko. Czyli typowy "lokator życia" koniec XVIII i XVIII w początku XIX wieku, nie potrzebował gabinetu, preferując sekretarki, biura i kancelarie. Ale człowiek czynu, jak Derżawin czy Karamzin, potrzebował po prostu dużego biurka. To właśnie dzięki intelektualistom XIX wieku ukształtował się w kraju nowy typ Polskaego gabinetu Pokój pracy myśliciela: bez zbędnych dekoracji, za to z dużym biurkiem i ogromną biblioteką.

Perłą w pokoju była toaletka z lustrem. Za nią pisali listy miłosne, przechowując je w sekretnych szufladach wśród biżuterii. Celem buduaru nie były negocjacje biznesowe, ale raczej "kobiece" czynności, takie jak uwodzenie i spotykanie się z mężczyznami lub dziewczynami.

Dla słabszej płci. Gabinet jest tradycyjnie postrzegany jako atrybut męski, ale kobiety od wieków mają również swoje specjalne pomieszczenia. Na przykład rzymskie matrony miały konklawe miejsce do prywatnej lektury lub goszczenia bliskich przyjaciół i krewnych. Studia dla pań naprawdę nie istniały w średniowieczu. Ale w XVIII wieku buduar stopniowo zaczął się oddzielać od formalnej sypialni kobiet. Termin ten wprowadziła Markiza de Pompadour, ulubienica Ludwika XV ( ona też w określeniu tego pomieszczenia umieściła konotację erotyczną.

Kobieta mogłaby spędzać w takim gabinecie całe dnie. W Rosji przedpowstaniowej wejście do pomieszczeń dla kobiet było zamknięte dla osób postronnych. Pomieszczenia, w których dziewczęta i kobiety zajmowały się &#4040pracą na igle ( jedyną czynnością, która miała społeczne przyzwolenie ) nazywano świecznikami lub gorenkami. Pod koniec XVIII lub na początku XIX wieku buduar był przechowywany w domach Polskach arystokratów aż do 1917 roku Nasze oświecone rodaczki przyjęły zachodnią ideę buduaru na początku XIX wieku i utrzymała się ona w domach Polskach arystokratów aż do 1917 roku.

Wykorzystane zdjęcie terenu

Wnętrze gabinetu z projektu dekoratorki-designerki Anastazji Murawiowej

Wnętrze gabinetu, na podstawie projektu pracowni projektowania wnętrz 8dis

Wnętrze szafy z projektu autorki