Postmodernizm

Styl, który neguje logikę, prostotę i porządek.

Na zdjęciu: Proust by Cappellini, projekt Mendini Alessandro.

Nazwa pochodzi od nazwiska ks. postmodernizm – «po modernizmie". Główną cechą postmodernizmu jest chaotyczne wykorzystywanie elementów zapożyczonych ze stylów historycznych z przeszłości oraz stylów awangardowych XX wieku (Art Deco, konstruktywizm, itp.. ). Tutaj stosunek postmodernizmu do źródeł jest empatycznie ironiczny. Styl ten pojawił się w latach 60. i dojrzewał do lat 80. Do jej czołowych przedstawicieli należą tacy architekci i projektanci jak Alessandro Mendini ( Alessandro Mendini ) Mario Botta ( Mario Botta ) Andrea Branzi ( Andrea Branzi ) Michele De Lucchi ( Michele De Lucchi ).

W przeciwieństwie do funkcjonalistów i minimalistów, postmoderniści odrzucali logikę, prostotę i porządek, byli nastawieni na antyracjonalizm. Propagowali mieszanie Beaux-Arts i kultury popularnej, tego co elitarne i tego co popularne, upierając się, że wielość i sprzeczność w sztuce jest jej główną wartością. Awangardowa koncepcja nowości była tu przeciwstawiona dążeniu do włączenia całego doświadczenia światowej kultury artystycznej do sztuki nowoczesnej poprzez jej ironiczne kopiowanie.

Historyczna forma została wyjęta z klasycznego kontekstu: rzeźbienia wykończone są lakierem na wysoki połysk, siedzisko pokryte jest białą skórą husky.

architektura mieszkaniowa ( zarówno rezydencje, jak i mieszkania miejskie ) są ekstrawaganckie i dekoracyjne. ( drewno, kamień ) tradycyjne materiały naturalne w konstrukcji budynków zostały połączone z najnowszymi technologiami i projektami. Charakterystyczne dla tego stylu są ciężkie gzymsy i fronty, ozdobne kolumny i silny dekoracyjny wystrój. Budynki mieszkalne w dzielnicach postmodernistycznych również otoczone są podcieniami i kolumnami w jaskrawych kolorach. Budynki przypominały starożytne rzymskie fora i rzymskie budowle barokowe, tylko stare formy architektoniczne zostały przeprojektowane i groteskowo zinterpretowane, w czym pomogło częściowo użycie nowoczesnych materiałów: anodowanego aluminium, stali nierdzewnej, neonowych rurek itp. . Elewacje mogły być ozdobione hiperrealistycznymi obrazami lub supergrafią.

Trend ten charakteryzuje się mieszanką wszystkich stylów, wszystkich kierunków dekoracji wnętrz w obrębie jednego pomieszczenia.

Projekt wnętrza wnętrza i szeroko stosowana mieszanka jasnych kolorów, elementów dekoracyjnych, tekstur różnych stylów. Wielką popularnością cieszyły się warstwowe obrazy, kolaże i fotomontaże ( zapoczątkowane przez kubizm i dadaizm );.

Formularze meble, zapożyczone z różnych ruchów i stylów, często w groteskowym przekręceniu, i połączone z najnowszymi materiałami high-tech. Doskonały przykład – Oryginalne modele Memphis'a, «pismo ręczne" zwanej "sałatką owocową".

Na zdjęciu: stoły Sangirolamo firmy Poltrona Frau, projekt Castiglioni Achille, Lucchi Michele de.

Główne motywy:

• historyczne: bezpośrednie cytaty z różnych stylów historycznych;
• awangarda: surowe geometryczne kształty;
• popularne: przedmioty codziennego użytku.