Inżynierowie z MIT opracowali sposób na drukowanie trójwymiarowych obiektów. Metoda ta polega na dekompozycji obiektu na analogiczne piksele w przestrzeni trójwymiarowej – voxele. Metoda ta oznacza możliwość przejścia z druku atramentowego na laserowy.
Obecnie istniejące oprogramowanie umożliwia drukowanie poprzez procedurę konwersji formuły matematycznej na zestaw obiektów geometrycznych. To właśnie one są odtwarzane przez drukarkę.
Stworzona technologia może być wykorzystana nie tylko do kopiowania istniejących obiektów i przedmiotów, ale także do odtwarzania nowych, opracowanych w specjalnych programach do modelowania 3D.
Czy nowa technologia rozszerza możliwości druku 3D? W jaki sposób ta technologia wpływa na proces drukowania i co to oznacza dla przemysłu, nauki i codziennego życia? Czy jest to dostępne dla przeciętnego użytkownika czy raczej dla zaawansowanych profesjonalistów? Czy nowy druk 3D oferuje lepszą jakość i wydajność w porównaniu do starszych technologii? Jaki jest koszt związany z wykorzystaniem tej nowej technologii? Interesuje mnie jakie są różnice między tą nową technologią a obecnymi metodami drukowania 3D.