Krok 12. Podłączenie przewodów ciepłej wody użytkowej w łazience

Jakie są najlepsze rury do zaopatrzenia w ciepłą wodę: miedziane, metalowe czy polipropylenowe? Który materiał jest tańszy, która spoina jest najmocniejsza, które rury są najłatwiejsze w montażu? Szukanie odpowiedzi na pytania.

Co jest nie tak z rurami żeliwnymi i stalowymi??
Głównymi wadami tych rur jest ich duży ciężar i czasochłonny montaż. Rury stalowe nie są najbardziej praktycznym połączeniem: są skręcane i jak wszystkie metale podlegają korozji. Co więcej, metalowe rury rezonują również w przypadku wadliwych zaworów odcinających, wzmacniając hałas.

Na zdjęciu: Marina Jankiewicz, Architekt Konsultant

Niezawodność i trwałość rur sanitarnych zależy przede wszystkim od materiału, z którego są wykonane. Rury żeliwne lub stalowe, tak popularne w czasach radzieckich, są podatne na korozję. Obecnie mają trzech głównych rywali- Rury sanitarne miedziane, metalowo-plastikowe i polipropylenowe.

Są bardziej odporne na korozję, nie przeszkadza im chlorowana woda, a miedź zapobiega również rozwojowi bakterii. Ale takie rury w łazience jest trudne do zainstalowania, i są one dość drogie.

Metalowo-plastikowe rury sanitarne są tańsze i łączą w sobie zalety tworzywa sztucznego i metalu. Jednak wysoki koszt wysokiej jakości złączek do ich łączenia neguje nieatrakcyjność samych rur.

Rury polipropylenowe są dwukrotnie tańsze od plastikowych ( zwłaszcza elementy łączące ) mają dużą odporność mechaniczną i są odporne na różnice temperatur. Są trwałe, niezawodne i łatwe w montażu. Złącza w różnych konfiguracjach pozwalają na zbudowanie systemu nawigacji bez oglądania się na skomplikowaną architekturę pomieszczenia. Integralność rur w łazience nie zostanie naruszona, nawet jeśli woda w nich zamarznie- Po rozmrożeniu rurki rozprężą się i przybiorą swój pierwotny kształt. Do ich montażu w łazience potrzebne jest jednak specjalne narzędzie. Spawanie termiczne przekształci spoinę w monolit Na wytrzymałość nie jest gorszy od samego polipropylenu.

DYSTRYBUCJA WODY

Począwszy od głównych zaworów kulowych przewodu pionowego. W przypadku przecieku to właśnie ten kran zatrzymuje wodę przedostającą się do rur.

Zawory kulowe są najczęściej stosowane jako zawory odcinające. Zazwyczaj są one wymiarowane dla ciśnienia co najmniej 35 atmosfer i maksymalnej temperatury roboczej 95°C.

Piony ciepłej i zimnej wody nie powinny być zamurowane, gdyż uniemożliwi to dostęp do nich w celu dokonania niezbędnych napraw. Przewody pionowe należy w miarę możliwości umieszczać w szafce sanitarnej. W naszej wersji będą one dostępne z korytarza.

Do montażu rur polipropylenowych wymagana jest specjalna lutownica. Koniec rury i mufa łącząca zostają podgrzane przez 6 sekund i zaciśnięte razem ( temperatura łączenia osiąga 260 °C ). Połączenie okazuje się jak monolit – szczególnie silny.

Po wykonaniu podłączenia rur CWU pod umywalką i pod baterią wannową ( zaleca się montaż na wysokości 120 cm jest to najwygodniejsza pozycja ))) rodzi się pytanie – &#8222podejmijcie decyzję&#8221 jak go ukryć. W naszym przypadku zdecydowaliśmy się ukryć rury za przegrodą z desek podłogowych. Jak pamiętasz, łatwo jest wyciąć w nich niezbędne otwory.

Nie zapomnij o podłączeniu rur zasilających i spustowych do pralko-suszarki. Można je umieścić w okopach i zasypać zaprawą.

DOPROWADZENIE RURY ŚCIEKOWEJ

Oblicz – Na jakiej wysokości znajduje się wylot w pionie kanalizacyjnym. Wartość ta pozwoli określić (konfigurację rury odpływowej ). Dreny mogą być bezpośrednie lub skośne. Proste – Uniwersalny, nadaje się do każdego miejsca pionu, pionu tylko za "kłamstwo" prawie na podłodze.

Do przewodu pionowego dołączona jest rura odgałęźna, która prowadzi rurę odpływową z WC i wannową. Punkt wejścia do wanny powinien znajdować się wyżej niż punkt wejścia do rury WC- inaczej wszystko, co spływa do toalety, może skończyć w wannie. Ponieważ rura odpływowa prowadząca do wanny ma mniejszą średnicę, instaluje się ją ze spadkiem – 2 cm na metr.

Zapewnić, aby system rur kanalizacyjnych był układany ze spadkami w kierunku rury pionowej, unikając w miarę możliwości ostrych zakrętów. Spadek rury odpływowej w kierunku rury pionowej może wynosić od 1,5 do 4%.