Jak zbudowany jest projekt?

Architekt nie musi się wysilać, aby zaprojektować nowy dom czy wnętrze. Wiele zależy od typu psychologicznego klienta. Jak również umowa i pożądany schemat płatności. Rozgryzanie tego.

SPRAWA FINANSOWA tradycyjne systemy płatności. Dwa z nich to zapłata 1/4 lub połowy kwoty z góry ( reszta po dostarczeniu projektu ). Pierwsza opcja jest dobra dla klienta, nie ryzykuje on wiele. Z kolei architekt. Jeśli projekt utknie w martwym punkcie lub zostanie całkowicie porzucony, zostanie bez zapłaty. W drugiej opcji projektant czuje się pewniej. Ale dla klienta niewygodne jest płacenie połowy kwoty za coś, czego nie zna. Płatność po wykonaniu pracy. Jest też trzecia opcja – gdy klient płaci za projekt w trakcie prac na każdym etapie jego realizacji. Na przykład, jeden kwartał do zapłaty za pierwszy projekt, jeden kwartał po ostatecznym zatwierdzeniu projektu. Kolejna ćwiartka kwoty – gdy wszystkie podstawowe rysunki są wykonane. Reszta odbywa się po wykonaniu projektu i dodatkowych (detali ) rysunków.

KWESTIA FINANSOWA Tradycyjne systemy płatności. Są dwie opcje: albo wpłata 1/4 lub połowy kwoty z góry ( reszta po oddaniu projektu ). Pierwsza opcja jest dobra dla klienta: nie ryzykuje on wiele. Architekt natomiast jest jego przeciwieństwem. Jeśli projekt się zatrzyma lub zostanie całkowicie wstrzymany, nie otrzyma wynagrodzenia. Druga opcja daje projektantowi większe poczucie bezpieczeństwa. Ale niekomfortowe dla klienta jest płacenie połowy kwoty z niejasnych powodów. Zapłata za wykonaną pracę. Jest też trzecia opcja – gdy klient płaci za projekt w trakcie pracy na każdym etapie projektu. Na przykład jedna czwarta zapłaty następuje za pierwszy projekt, a jedna czwarta po uzgodnieniu ostatecznego projektu. Kolejna ćwiartka pieniędzy – po wykonaniu wszystkich podstawowych rysunków. Reszta odbywa się po wykonaniu projektu i wykonaniu dodatkowych (szczegółowych )rysunków.

Ukryj

Pięć rodzajów klientów

«"Idealny klient". Rzadko, ale zdarza się, że klient całkowicie ufa architektowi. Realizując zamówienie takiego klienta, ten ostatni może nie tylko zarobić, ale i zrealizować swoje twórcze ambicje.

«Samodzielne kierowanie". Taki klient ma jasne wyobrażenie o tym, czego chce, oraz wyraźne preferencje estetyczne. Tak naprawdę potrzebują tylko pracowników biura projektowego do prac technicznych. W takim przypadku przekonywanie klienta jest bezużyteczne i architekt musi albo odmówić, albo spróbować narysować to, co klient chce – technicznie bez próby przekonania go, że ma rację.

«Zainteresuj mnie". Często klient nie ma wyraźnych preferencji estetycznych ani osobistej wizji przyszłego domu czy wnętrza. Tutaj architekt musi zainteresować klienta swoimi pomysłami. W tym celu należy umieć słuchać i słyszeć. A potem Przedstawić swój pomysł w sposób dobrze uzasadniony, zwracając dużą uwagę na wizualną prezentację projektu.

«Cena pierwsza". Dla tego klienta najważniejsze jest Opłacalność z reguły, estetyka ma dla niego drugorzędne znaczenie. Przekonanie takiego klienta do konkretnego rozwiązania nie jest trudne – Najważniejsze jest to, że nie jest to drogie i racjonalne. Minusy takich projektów mało miejsca na kreatywność.

«Ja jestem najbardziej kreatywny". Są tacy klienci, którzy nie są. Nie zależy im na profesjonalnym projekcie, ale na samym procesie, a przede wszystkim możliwość "sterowania" i udowodnić otoczeniu, że potrafią zrobić to lepiej niż jakikolwiek architekt, ale nie na wszystko mają czas. Takich klientów lepiej unikać.

Jak zbudowana jest praca

Od pierwszego spotkania po szkic. Klient wyraził swoje życzenia, warunki projektu zostały uzgodnione.. praca poszła. Po zapoznaniu się z miejscem i otoczeniem ( jeśli jest to wnętrze- Pomieszczenie ) architekt sporządza plan rozmieszczenia.

Czasami dochodzi do uciążliwych sytuacji: klient przychodzi do fachowca w pracowni projektowej po rozwiązanie, a architekt pokazuje mu kilka (opcji, bo sam nie mógł wybrać najlepszej, albo z innych powodów ). Klient się gubi, zaczyna proponować, że weźmie coś z jednego i coś z drugiego. Jeśli architekt pójdzie jego śladem, nic dobrego z tego nie wyniknie. Architekt nie jest zadowolony, bo próbował, zrobił wiele wariantów, potem poprawiał i poświęcił więcej czasu niż planowano, ale klient nadal nie jest zadowolony. Klient poświęcił też więcej czasu niż się spodziewał, a efekt końcowy nie jest taki, jak sobie wyobrażał…

Maksymalnie trzy przeprojektowania. Trwa gorąca dyskusja na temat projektu, architekt argumentuje swoją decyzję. Konkretnie wskazuje, co wpłynęło na planowaną strukturę- wielkość i kształt ( pomieszczeń ) topografia, orientacja słońca itp.. W razie potrzeby dokonywane są modyfikacje projektu zgodnie z życzeniami klienta. Jeśli rozwiązanie nie przypadnie im do gustu.. powstaje nowy szkic.

Wskazane jest określenie w umowie planistycznej liczby możliwych wariantów projektu, a także etapu, na którym zostaną one wykonane odpłatnie. Jeśli po trzecim projekcie nie znaleziono rozwiązania, zarówno dla klienta, jak i dla biura projektowego, lepiej przerwać prace.

Prace techniczne. Polega na pracy nad wizualną prezentacją projektu wraz z dokumentacją projektową. Gdy projekt jest gotowy, architekt powinien zaoferować nadzór autorski nad obiektem na etapie realizacji. Nierzadko zdarza się, że pracownicy budowlani lub dostawcy materiałów naginają projekt w sposób, który jest (korzystny ) dla nich. To właśnie tutaj może być potrzebny architekt, który potrafi bronić swojego pomysłu i / lub niwelować niespójności w procesie.