Dekorowanie pokoju dziecięcego: od 0 do 18

Psychologowie twierdzą, że dzieci powinny mieć swój własny pokój jak najwcześniej. Jakby to wyglądało? Jak to może wyglądać? Jak dużo wolności potrzebują dzieci w każdym wieku?

Pokój dla dziecka do lat dwóch lub trzech

od urodzenia – do przedszkola. Noworodki i maluchy, które mieszkają w pokoju rodziców, często są niespokojne i kapryśne. To dlatego, że dzieci lepiej rozumieją język niewerbalny. Mama i tata chcą mieć chwilę sam na sam, by omówić coś ważnego, a czasem starają się jak najszybciej zagnać dziecko do łóżka. A on może to odebrać jako oznakę niechęci. Ale także "wyprowadzka" z rodziców
Sypialnia może być bardzo bolesnym doświadczeniem W wieku dwóch miesięcy i dwóch lat.

Odkrywanie świata. Dziecko lepiej uczy się w osobnym pokoju dziecięcym ( zabawki, obrazy, wyposażenie ). Efektem dla rodziców jest nie tylko intymna sypialnia. Tworzą one najbezpieczniejszą możliwą przestrzeń dla dziecka: bez ostrych zakrętów i "mgiełek" Sprzęt AGD.

Dobrym pomysłem jest, aby dziecko przez pierwsze kilka miesięcy po urodzeniu miało osobny, dobrze wyciszony i ergonomicznie urządzony pokój dziecięcy.

Co zrobić, gdy przedszkole łączy sypialnię i pokój gier? Zadbaj o to, aby zapewnić przedszkolakowi przestrzeń do zabawy, ponieważ spędza on dużo czasu ze swoimi zabawkami. Powinien być urządzony z uwzględnieniem wszystkich zainteresowań dziecka. Nie zapomnij o odpowiednim świetle i jasnych lub pastelowych kolorach w wyborze odcieni ścian i tkanin. W każdym przypadku przestrzeń dla dziecka musi być jasna, wygodna, praktyczna i taka jak.

Co zrobić, gdy pokój dziecięcy łączy się z sypialnią i pokojem zabaw? Przedszkolak potrzebuje miejsca do zabawy, ponieważ spędza dużo czasu ze swoimi zabawkami. Pokój powinien być urządzony zgodnie z zainteresowaniami dziecka. Nie zapomnij o odpowiednim świetle i jasnych lub pastelowych tonach w wyborze kolorów ścian i tekstyliów. W każdym przypadku przestrzeń dziecka powinna być jasna, wygodna, praktyczna i odpowiadać jego upodobaniom.

Ukryj

Pokój przedszkolaka

Uczymy do samodzielności. Dzieci w wieku 3 lub 4 lat uczą się, że rzeczy są "ich własne i "innych ludzi". Jeśli Twój maluch nie ma własnego pokoju ( lub przynajmniej własnego kąta ) trudno o inspirację takimi pomysłami jak te. Weź pod uwagę taką "niesprawiedliwość": nie pozwalasz mu brać bez pytania SWOICH rzeczy, ale zabierasz mu zabawki, nie pytając o zdanie dziecka. jego własny pokój ważne narzędzie edukacji. Dziecko będzie tam:

• Praca samodzielna, bez nadzoru osób dorosłych ( rysowanie, granie );
• sprzątanie ( uporządkowanie zabawek, ścielenie łóżka itp. );
• Zdecyduj, z których zabawek i książek wyrósł. Ich dziecko da go swojej matce niech da ją komuś innemu.

Ważne jest, aby zawczasu pomyśleć o układzie i rodzaju przestrzeni do przechowywania oraz zapewnić miejsce na zabawy i kreatywność, aby dziecko przyzwyczaiło się do porządku i samodzielności.

Pokój ucznia szkoły podstawowej

Wszystko dla dobra klasy. Szkolne zadania domowe w tym wieku są postrzegane jako bardzo ważna, poważna "dorosła" praca praca. Siadanie do lekcji przed włączonym telewizorem, a tym bardziej przy stole kuchennym, nie wchodzi w grę. Rodzice powinni tak zorganizować przestrzeń dla dziecka, aby nic nie zakłócało jego aktywności i aby nikt z otoczenia nie szeptał i nie chodził na palcach. Wystrój pokoju dziecka ma pomóc w zapewnieniu mu nauki. Powinno być wystarczająco dużo miejsca, aby powiesić ABC na tablicy magnetycznej, książki ortograficzne, plany lekcji. Własny pokój jest odpowiednim miejscem do zabawy, czyli odpowiednim miejscem na przerwę w szkole.

Młodemu uczniowi należy zapewnić maksymalnie ergonomiczną przestrzeń do pracy oraz miejsce do zabawy i odpoczynku po lekcjach.

Pokój nastolatka

Pełna autonomia. Własny pokój dziecka jest też ograniczona przez "nieporozumienia" Przestrzeń dla dorosłych, a także sposób wyrażania siebie. Dzieci w wieku przejściowym potrzebują towarzystwa przyjaciół, bycia sam na sam ze swoimi myślami i możliwości realizacji pomysłów.

Dla nastolatka ważne są następujące elementy:

• Nikt nie może dostać się do jego osobistych rzeczy ( maili, osobistego pamiętnika );
• Mama nie zacznie sprzątać pod jego nieobecność, nie potknie się przypadkiem o skarbonkę czy paczkę papierosów;
• całe wyposażenie, od tekstyliów po "kwasówki" kwiaty do plakatów zamiast obrazów i dywanów, będzie mógł wybrać swój.

Pokój dziecka dla nastolatka nie mógłby się bardziej różnić od pokoju ucznia szkoły podstawowej. W końcu dla nastolatka jego pokój staje się środkiem wyrażania siebie. Dlatego nastolatki muszą uczestniczyć w reorganizacji swojego dzieciństwa na równi z dorosłymi.